
Un die, iba ua raposa por un camino i apareciu-le un lhion. Cumo nunca habie bido un animal daqueilhes, ampeçou a tembrar cumo baras berdes, asperando que la comira. Mas l lhion passou i nien fizo couso deilha.
Uns dies apuis, la raposa tornou a passar por outro lhion. Desta beç inda tubo miedo, mas yá fui capaç de l ancarar.
Ua temporada apuis, la raposa dou de caras cun un terceiro lhion. Ende yá nun tubo miedo i até fui capaç de le dar las buonas horas i de falar cun el.
La cuonta amostra que la grima ben de l que nun coincemos, mas apuis de l coincer eilha zaparece.
Esta fábula nun mos puode anganhar: ye berdade que a la fuorça de melhor coincer las cousas, ou pessonas i animales, melhor podemos deixar de tener miedos sien rezon, que asséntan solo na falta de coincimiento; mas nunca mos podemos squecer que un lhion ye siempre un lhion, i la muita familiaridade puode-mos lhebar a facelitar las cousas, abaixar las guardas i, assi, quedarmos mais spuostos als ataques: por melhor coincer l peligro el nun deixa de eisistir.
Sem comentários:
Enviar um comentário