quarta-feira, 16 de abril de 2008

L perro de l’hourtelana




Ua beç, un perro fui-se a deitar nua majadoura acoquelhada de feno. Un bui, cheno de fame, achegopu-se i preguntou-le


- Á perro, tu bien me poderies deixar comer ua manadica de feno, que yá nin beio cula fame.


L perro, que tenie un feitiu mui malo, roznou-le al bui i nun lo deixou achegar a la majadoura. Ende, l bui mirou pa l perro i dixo-le cun antre rábia i pena:


- Perro misarable, que nin tu comes nin deixas comer ls outros.


La cuonta amostra que hai pessonas cun carátele tan malo que nin puoden aporbeitar las cousas para eilhas mesmas, nin son capazes de fazer un géstio para que ls outros las aporbéiten.





Dei-le aquel títalo a la fábula porque ye mui aparecida cun un dito dezideiro mirandés que diç: «L perro de l'hourtelana solo faç l que le dá la gana» ou, noutra bersion «L perro de l’hourtelana, nin come nin deixa comer». Este dito dezideiro ten outras bersiones an Spanha yá zde l'Eidade Média i que l Marqués de Santillana trouxo até nós [1508]. Cun assento nel screbiu Lope de Vega l quelóquio El Perro del Hortelano.



1 comentário:

Boieiro disse...

Guapo!!!
Perros desses nun faltan por ende!!
A los muntones ... garunhos ... para mal de muita gente.

Abraços